ben -sevdalı- adınla çalkalanırken
sevgin kalbimde çoğalır çoğalırken
kalbim -yırtınır- bedenimden çıkmaya çalışırken
doldum adınla yüzünle gözlerinle
serin geceye ve gökte parlayan dolunaya
adını fısıldadım sevdamı haykırdım
biz insanlar ki -ne kadar- kırılgan
ve ben ki sevdanla -yanan- -kavrulan-
kalbim -çamurludur belki-
ama yeşerdi -aşkın- içinden
ve sardı bedenimi sıcacık yazımı
ve güzel anlarımın adı oldu haykırışı
ve sen güzelliğinle büyülerken beni
ve ben sevgimle beslerken sevgimi
adını söylerken iç geçirmek
hayallerinde gülümsemek
rüyalarda görmeye yatmak
hayat standardım olmuşsa artık
illa söylemek mi gerek?
Kayıt Tarihi : 9.8.2006 02:47:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Selamlar.
TÜM YORUMLAR (1)