Terapi odasında, umutların yok oluşunu gözledim...
Bakışların nasıl donuklaştığını, çaresiz çırpınışları izledim...
Taş kesilmiş yüzleri, vücutları, umutsuz duruşları ezberledim...
Sağlığın, Tanrı armağanı bir hediye olduğunu,
Bambaşka bir anlamda öğrendim...
Her yeni günde kalan yeni ümitlerimi, onlara saçtım.
İstanbul'u dinliyorum, gözlerim kapalı
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
Devamını Oku
Önce hafiften bir rüzgar esiyor;
Yavaş yavaş sallanıyor
Yapraklar ağaçlarda;
Uzaklarda, çok uzaklarda,
Sucuların hiç durmayan çıngırakları
