Sevince Şiiri - Zeynep Beşen

hani seni sevince
içimde baharlar çiçekler açıyor
say ki rahman cenneti bu dünyada bana bağışlıyor
çam ağaçları şehre iniyor
köyler kent oluyor sen ve ben dışında herkes yobazlaşıyor
ikimiz bildiği bir dilden
konuşmalar meydan yerinde yeniden can buluyor
seni sevince
yaşım en sevdiğim hale dönüyor.
saçlarım ağarıyor
ölüme bir dakika kalıyor
içimde küflenmesin diye
seni sevdiğimi yüzüne döküyorum
seviyorum
gidiyorum
..
sonra seni ertesi gün gibi sevesim tutuyor
bir pazartesi ne kadar güzeldir
bilemezsin..
çünkü kendinden o kadar eminsin
ama sana iyi olmayan bir haberim var
beni seni sevdiğimden çok seveceksin
ve kendini affede bilme lüksün yok senin
bir pazartesi gibisin güzelsin
fazla kedere gerek yok
hüzün senin lüksün
bizim ekmeğimiz
başkasının suyu
başkasının yoksulluğu
neyse konuya gelelim
sana bizsizlik yeter sevdiğim
ellerinden öperim.