Pürüzsüz sevinçleri yok yaşamın içinde,
Kimi zaman dolu dizgin gelir,
Kimi zaman da yıkar, yakar.
Ben hüzünlerimi sevinçlerime hazırladım;
Sevinçler, bir hüznün ardından gelen
yarınlara benzer aslında.
Bazen sevinçler kursağında kalır,
Oysa ertelenmiş kararlar değildir onlar;
Tutulur bir an,
ve yarına bırakılacak hiçbir şey kalmaz elinde.
Ve insan bazen kendi içinin karanlığında
bir ışık arar durmadan;
bulduğu her ışık,
önce gölgesini büyütür aslında.
Sevinç dediğin narin bir kuştur,
konduğu gönülde ürkek durur;
bir ses, bir rüzgâr, bir an kırılır
ve yeniden uzaklara savrulur.
Ama yine de bekler insan,
çünkü beklemek en sessiz umuttur;
yara alsa da yüreğin kenarı,
her sabah yeniden tutunur.
12.12.2025
~ Gülay Özdemir ~
Kayıt Tarihi : 12.12.2025 14:35:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sevinçler insanların ömrü gibidir. Yorumu okuyan değer katan yüreğiniz'e bıraktım:))




Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!