Sevgiye hasret Şiiri - Serpil Koçar

Gözlerim ufka dalıyor her gün,
Sevgiye aç bir yürekle bekliyorum;
Sessizlik içinde büyüyen yalnızlığım,
Bir dokunuş, bir kelimeyle susuyor.

Rüzgârın sesi gibi hafif,
Ama yüreğimde fırtına kopuyor;
Her bakışım bir özlem taşıyor,
Sevilmeye hasret, kırık ama umutlu.

Karanlık gecelerde yıldızları ararken,
Bir elin sıcaklığını, bir sözün şefkatini;
Bir bakışın, “seninlesin” dediği anı,
Hayal ediyorum, düşlerimde saklıyorum.

Bazen sadece sarılmak istiyorum,
Hiçbir sebep yokken varlığını hissetmek;
Biliyorum, sevgiyle dolunca yürek,
Kırgınlıklar diner, acılar susar sessizce.

Ve ben bekliyorum, umutla, sabırla,
Sevilecek bir yürek bulmak için dünyada;
Kim bilir, belki bir gün dokunacak eller,
Ve kalbim, ilk defa sessizce huzur bulacak.

Sevgi bir fısıltı gibi düşüyor yüreğime,
Her kelimesi, her bakışı şifa gibi;
Ama eksik, bir bütün değil hâlâ,
Seninle tamamlanacak bir yarım var içimde.

Gözlerim seni arıyor her kalabalıkta,
Bir gülüş, bir dokunuş, bir bakış umudu;
Biliyorum, sevilmek sadece söz değil,
Yüreğe işleyen bir his, ruhun sıcaklığıdır.

Ve bir gün geldiğinde, sevgiyle dolduğunda,
Kırık parçalar birleşecek, acılar dinecek;
Her adım, her nefes seninle anlam bulacak,
Ve ben, sonunda huzuru yüreğimde bulacağım.