Sevginin Ölümsüzlüğü

GİT AKLIMDAN, GELME

(Nihali Tarz'da Yitik Aşkın Matemnamesi)

I. HARÂB-I KALB

Gelme...
Kalbimin harâbına ayak basma.
Ne yâdigârın, ne sesin, ne de kokun kalsın
Bu vîrân gönülde.
Her gelişin bir kıyâmet koparır iç âlemimde.

II. PARÇALANMIŞ RUH

Ruhum kırk parçaya bölünür,
Her biri başka bir aşk mezarında
Üstüme toprak atar.
O gün...
Gözümden gönlüme aktığın gün,
Sen Hakk’a yürüdün,
Ben ise bir bedende kalan
Yetim bir nefesim artık.

III. TENİM VE SEN

Ölümünle yok olmadım sadece;
Sende kaybolarak hayata küstüm.
Bir ceset gibi dolaşırım sokaklarda,
Tenim burada,
Ama kalbim mi?
O sende kaldı.

IV. SÜRGÜN DUASI

Gelme diyorum sana,
Zira aklıma düştüğünde
Bir daha aklım başıma gelmiyor.
Bir aşk sürgünüyüm şimdi,
En fânî duayla fısıldıyorum:
"Git aklımdan,
Gelme artık...
Çünkü seni hâlâ…
Seviyorum."

NİHALİ TARZ YORUMU:

“Aşk; bazen Hakk’a yürüyen sevgilidir,
Bazen de geride kalanın
Kalbinde sürgün oluşudur.
Gitmek ister, ama gidemez,
Çünkü sevmek,
Ölümün bile bitiremediği bir viranedir.”

İMZA:

Mistik: Aşk ve ölümün iç içe geçişi
Alegorik: Kıyamet, mezar, sürgün
Metaforik: Yetim nefes, vîrân gönül
Felsefi: Sevginin ölümsüzlüğü