Sevgiliye Mektup Şiiri - Metin Güngör

son yıkadığın bulaşıkları kullanmadım hala sevgili.
evimizde yerini beğendiğin hiçbir şeyin yerini değiştirmedim
kendim dahil
beni en beğendiğin yerde oturur oldum.

aynaya bakıp sen gibi kızdım kendime
sonra sana kızar gibi kızdım kendime

artık senden öncesi gibi dağıtmıyorum evi
dikkat ediyorum hayatıma.
sanki başıma birşey gelse ilk sen üzülecekmişsin gibi.

içimde sen kırıklığı
hayallerim kimin umrunda
kulağımda ucuz teselliler
ya kimse bilmiyor ayrılığı
yada bu bir ayrılık değil.
bu bir talan
bu bir yokoluş
bu bir vazgeçmek herşeyden.

içimde sen kırıklığı
ne tarafa dönsem sivri bir ucun batıyor.
dönmesem karşımda duruyorsun
uyusam kabus,uyku hıçkırığı
uyumasam acı bir uykusuzluk
gülsem,kahkahamı kesen acı bir anı
gülmesem içimde yaşattığın aşkın dayanılmaz hazzı.

koşabilsem eğer uzaklara
gamzene takılıp düşüyorum
dursam olduğum yerde
duruşum ayrılık.
ayrılık acı,ayrılık köhne.

ayrılık en çok ayrılana acımaz
ayrılan mecbur olmasa zaten ayrılmaz.

sevgili
adamın kursağında kalan sevgili.