Yıllar sonra geçtiğim sevgilimin sokağından,
Daha dündü sanki yürek çırpındı durdu...
Eser kalmamış gül pencereli konağında,
Kalan tek bakkal, halımı-hatırımı sordu...
Önce konak yıkılmış, apartman olmuş,
Yıkılan sevgimizle sevgilim kahrolmuş,
beni koyup koyup gitme
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Devamını Oku
ne olursun
durduğun yerde dur
kendini martılarla bir tutma
senin kanatların yok
düşersin yorulursun
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta