Sevgilim Koltuktur Şiiri - Emir Karagöl

Tuvalete gidip kendimi bulurum
Hassas bölgelerim bırak uyusun
Uyuşurum
ayaklarım tavan gözlerim yaş?

Sinir bastı efendim konuştu
tuhaf oturdum
koltuğum sevgilim
tembellik örnek
bitti gitti sarhoşluğu.

herkes kendine göre çiçeği koparır!
ağzını aç yüzüne damıt!
isyan ayağına parmak at!
bağırsak içerisi ışık
gözlerimi alır zalim halk.

küçük sıyırıklar,kan akacak
zevk benim
yavaşça rektum bulutla kaplanır
bebeksi şekil yaslandı
koltuğum sevgilim
bana oturmayı o öğretti
ne kadar doluyum?
neden sanat öznel?

EMİR KARAGÖL