Sevgililer Günü 1 Şiiri - Zafer Özkay

Tarih 14 şubat saat gecenin 1’i
Bir sevgililer günü,
Günler öncesinden viran bir şehir gibi,
Terk edilmişim.
Uyku girmiyor gözüme,
Çıkıp dolaştım yollarda, yağmur yağıyor,
İçime yağıyor, gözlerim ağlıyor,
Yüreğim yanıyor söndürür mü bu yağmur ateşimi.
Sonra iniyorum deniz kenarına yürüyorum sahil boyunca,
Saat 2:30 oturdum bir kayanın üzerine sardım cigaramı,
Dalıyorum düşüncelere.

Tarih 14 şubat saat gecenin üçü seni düşünürken,
Islanan bedenim üşüyor ama içimi seninle öyle dolmuş ki,
Yüreğim öyle yanıyor ki sanki cehennem ateşindeyim,
Sana gelen tüm yollar sanki kapalı sanki sırat köprüsü.
Tarih 14 şubat yavaş, yavaş şafak atıyor,
Eve dönüp uzandım yatağın üzerine,
Bakarken tavana uyuya kalmış öylece,
Seni gördüm düşümde, beni itiyorsun ateşlere,
Beni atıyorsun denizlere sonra kahkahalar atıyorsun,
Haykırarak uyandım kan ter içinde ağzımı dayadım musluğa,
Su içer gibi.

Bugün 14 şubat senden ayrılalı sadece 3 gün oldu,
Ne aradın ne sordun telefonun hep kapalıydı,
Anladım ki sensiz yaşamanın bir anlamı kalmadı,
Canımdan vazgeçmek için ilk tanıştığımız yere gittim,
Sen yoktun uzun, uzun o güzel günleri düşündüm,
Kayalıklardan atlamak üzereyken sen geliyorsun,
Bensiz hayatın tadı olmadığını benden vazgeçemediğini söylüyorsun.
Bugün 14 şubat “sevgililer günü” sevgisiz yaşayamayacağını beni sevdiğini
Söylüyorsun bende seni seviyorum çok seviyorum ölümüne seviyorum,
“SEVGİLİLER GÜNÜN” kutlu olsun aşkım.
09.01.2005 – Karaman