Sevgili Ben,
Uzun zaman oldu,
göz göze gelmeyeli seninle.
Aynaya her baktığımda
bir yabancı duruyor karşımda.
Beni bilen ama bana susan biri.
Kaç kere gözlerini kırptın aynada
dayan diyerek?
Kaç kere dudağında ki buruk çizgiyi
gülümseme sandılar?
Sana yalnız demedim hiç.
Çünkü sen hep bir yığın insanın kalabalığında
en çok kendini özledin.
Ve özlemek,
yalnızlıktan da öte bir şeydi.
Seninle vedalaşmadan yaşadım bazı günleri.
Ama şimdi biliyorum:
Yalnızlık, aynada görünen değil,
görülmeyen gözyaşıymış.
Ve işte sana,
aynadaki o suskun kadına,
ilk kez bir mektup yazıyorum.
Çünkü ne kadar yalnız kalırsan kal,
kendini sevmeyi unutma.
Sen, senin en güzel en kadim yoldaşınsın.
Azra Nimet Öner
Nimet Öner
Kayıt Tarihi : 2.6.2025 16:37:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!