Sevgili Şiiri - Hamiye Gül

Boyanmış yakut rengine ufuklar,
Sisli öbek öbek kurşuni ağır bulutar,
Afakta bir gürültü koparacak,
Sanki göğü yerinden oynatacak.

Güzelliğinin hayal meyal izdüşümünde
Ve senin aydan parlak yüzünde,
Yüreğimde ne kıyamet yerini andırıcı
Ve devasa depremler olacak.

Çığlıklarının sesi yeri göğü çınlatacak,
Vurdukça gözlerime gözlerinin
Aksinde ne fırtınalar kasırgalar,
İçimde ağlayan gülü rüzgarına vuracak.

Düşecek bir katre okyanusa
Denizlerimin yosunlu mercan kayalıklarına,
Ummanı hıçkırıklarına boğacak
Ve dalga kıranlar paramparça olacak
.
Kıyamet kopuyor derken yüreğimde
Bir çocuk doğacak yeniden içerimde,
Islak kirpiklerimin nemli,yapışkan tellerinde
Göz yaşlarında incitildiği derininden

Doğrularak yeni dünya kuracak.
Gönlünü safir mavisine boyayıp,
Ey sevgili seni ardında bırakıp,
Mecnun 'un ayak bastığı yollardan aşıp,

Leyli den geçerek diyarı dolanıp,
En nihayetinde yar edinip mabudunu,
Huzurun iklimine aşkı maşuk olup
Ey sevgili mevlada bulacak.

Kara sevda ilinin toprağının tozunda,
Bir ilahi aşkın peşinden koşacak.
Zannetme bu aşkın esiri olup inleyerek,
Yalvarıp ayagının tozlarına bulanacak.