Sevgici Şiiri - Sadi Atay

Uyanır uyanmaz uykudan,
İki buse kondururum da,
Sevginin yanaklarına.
“Günaydın” derim,
“Günaydın sevgi.”
Üç dört lokma sevgi atıştırıp,
Bir iki fincan da sevgi içince,
Tamamdır kahvaltım.
Ve haydi işe!
İşim mi?
İşim sevgi elbette.
Sevgi alır,
Sevgi satarım durmadan.
Alamadığım günler çok olmuştur belki,
Ama görülmemiştir satamadığım gün.
Olsun,
Hep satsam da hiç alamadan,
Bende sevgi bitmez ki.

İşten dönünce akşam eve,
Hiçte yorgun değilimdir.
Çünkü işimdir sevgi,
Çünkü sevgi evde bekleyenimdir.
Akşam yemeğinde yine,
Beş altı lokma sevgi yiyip,
Bir bardak da sevgi içerim.
Bir de sevgi yakarsam üzerine,
Çekersem dumanını ciğerime,
Oh...
Gel keyfim gel.
Ama keyif yapmaya
Fazla zamanım yok.
Erken yatmalıyım,
Rüyamda da,
Sevgi alıp, sevgi satmalıyım.

Ve yatarım yumuşak sevgi üstüne,
Çekerim sıcak sevgiyi üstüme.
Haydi bana sevgi uykular.
Haydi bana sevgili rüyalar.
Evet erken yatmalıyım,
Ki erken kalkmalıyım.
Çünkü çok seviyorum işimi,
İşime geç kalmamalıyım.

18.01.1997