Sevgi, Veda ve Sonsuzluk Üzerirne (kızım ...

Serin…
her şey geçer.
yaz, sonbahara,
gülüş, suskunluğa,
çocukluk, ergenliğe…
ve bir gün ben de geçerim bu dünyadan
ama sana olan sevgim
hiçbir takvime sığmaz.

Bir gün olur
bu dizeler kalır sana
ve belki bir gecenin ortasında
sessizce okursun
yıldızlar düşerken camına
bense o sessizlikte
hala fısıldıyor olurum içinden.

Serin…
veda etmek unutmak değildir
ben seni hiçbir zaman unutmak için sevmedim
aksine
sana baktıkça hatırlamak istedim
iyi ki geldin
iyi ki gözlerimde büyüdün
iyi ki adın rüzgâr gibi
ve gülüşün zaman gibi sonsuz.

Hayat kısa, evet
ama sevgi,
doğru bir kalpte saklanırsa
sonsuzlaşır
ve bil ki
ben seni öyle bir yere sakladım ki içimde
hiçbir ölüm gelip bulamaz.

Serin…
bir gün çok büyüdüğünde
ve kendi çocuklarının gözlerine baktığında
beni hatırla
çünkü senin gözlerin
benim sonsuzluğa bıraktığım izdir
sen yaşadıkça
ben varım
sen güldükçe
ben dünyayı biraz daha affederim.

Ölüm bir son değil
bir başka şekle bürünmektir belki
ben yok olursam eğer
bir şiire dönüşürüm
bir ağacın gölgesine,
bir rüzgârın öptüğü alnına
ve sen her nerede “baba” desen
orada olurum.

Unutma Serin:
ben seni sevmek için
hiçbir zamana ihtiyaç duymadım
ve bu şiir
sadece kelimeler değil
ömür boyu sürecek bir dua gibi yazıldı sana.

Sevgi sonsuzdur,
ve sen
benim sonsuzluğumda
en güzel yerdesin.