(sanırım bölüm I)
Bomboş, hiçbir canlının yaşamadığı bir ormandayım. Etrafımdakiler sadece, asırlardır birbirlerine can yoldaşlığı yapmış ağaçlar. Öyle çoklar ki, bir o kadarda yalnızlar…
Hepsi ağaç, ama hepsi! Bir damlacık bile olsa ot şöyle dursun; bir kuru çalılık bile yok buradaki yalnızlık büyüsünü bozmak adına…
Oysa ki, biz ağaçları böyle tanımamıştık! Kimi güz mevsiminde yapraklarını döker, bazısı dökmezdi. Üzerlerine konan ve ya yuva yapan kuşlar mutluluk şarkıları söylerdi. Hepsi kağıt ve ya mobilya yapımı içinacımasızca kesilirlerdi. Ve bir çoğu ya tarla olsun diye ya da yol ve ya imar arazisi olsun diye acımasızca yok edilirlerdi.
Sana koşmak istedim sabrım tükendi
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana
Devamını Oku
Takatim tükenmiş gücüm yetmedi..
Sığındım biçare sensizliğime
Resminle konuşup ağladım bugün
Öyle ihtiyacım vardıki sana




sevgili şafak eyibilir
tekrar göz zahmetin için teşekkürlerimi ayaklarına birer gül goncası olarak sererim...
senin için bitiremediğim 2.bölümünüde en kısa sürede bitireceğim ve paylaşıma sunacağım...
Bu şiir ile ilgili 1 tane yorum bulunmakta