Bir bağlı ayrılık,
Bu nefes ki tanıdık,
Görülmemiş yalnızlık,
Karartı gözlerimde
Acı sözlerimde
Uzak dur benden!
Bu ufuk çizgisi ki zaferlere alışık
Aynı göğe bakmış kahramanlar
Aynı bayrağın altında hayal kurmuş canlar
Çanakkale, ecdâdımın hatırası
Dilden dile anlatılıp yaşatılmalı
Her ümit kaybında bu destana sığınmalı
Hep içine içine akıttın gözyaşlarını,
Kaç kere baktın ardından, gitmelerin,
Hangi duaydı kabul edilmeyen,
Hangi masaldı hep kötüyü getiren,
Vazgeçtin, bulutları seçtin
Bir çınarın gölgesinde dinlendin,
Hangi sokak lambası içimde yanan
Karanlığa süzülen ışık sön artık
Sendeliyor içimdeki yürek adımları
Bir volkan ki
Gün geçtikçe korlanıyor ateşi,
Buz tutmuş olsa da üzeri
Sönmüyor yerin en dibi.
Ah volkan da küllenen yürek,
Nefesin hala tükenmedi mi?
Sen gideli
Kurudu yüreğim
Ölmek üzereyim
Bulut olmak dileğim
Gitmeden son kez
Sana yağmur olmak
Korkularıma yenildiğim oldu.
Rüzgarda savrulduğum,
Bilinmezliğe yürüdüğüm,
Karanlığa boğulduğum oldu.
Tam bitti derken hayat,
Yeniden başlamak.
Bilinmez bir yola düştüm
Bu yol beni kahrediyor
Adımlarım sıklaştı yine
Korku beni mahvediyor
Korkum soğuk karanlık değil
Bir kız gördüm rüyamda
Her gece evinin camında
Ağlıyor güneş battığında
Kimse değil farkında
Sümbül kokan saçlarını
Sarkıtmış iki yana
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!