Sevdiğim Kadın Şiiri - Cahit Karaç

Sevdiğim kadın,
Benden biraz,
Küçük amma,
Dönüp baksa,
Gündüz güneşe,
Gece aya, yıldıza
Valla söndürür,
Gündüz güneşi,
Gece ay ile yıldızı.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

Kaşlar hilal,
Kirpikler ok gibi.
Sürmeli gözleri,
Yanar ateş gibi.
Bakışı san ki,
Hilalden fırlayan
Bir ok gibi,
Yüreği delip geçer,
Gönlü fetheder.
İnsanı ya öldürür,
Ya deli eder.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

Sevdiğim kadın,
Benden biraz,
Uzun ama,
Ne ayakkabısında
Topuk var.
Ne saçında,
Topuz var.
Ne rimeli,
Ne ruju var.
Tıpkı anasından,
Doğduğu gibi,
Arı duru,
Saf bir güzelliği var.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

Dudakları sanki kiraz,
Kopar dalından ye.
Yanakları a l al elma gibi,
Baktıkça insanın öpesi geliyor.
Yüzüne bakınca,
Utancından yüzü kızarıyor.
Sanki sabah güneşini görüp
Açılıp kızaran bir gül gibi.
Sevdiğim kadın,
Ayın on dördü gibi güzel.

İnsanın yüzüne baksa,
Sanırsın karşında duran bir ayna.
Şavkı vurur gözüne.
Uzayan ışığında,
Kendi yüzün görünür,
O güzel yüzünde gözüne.
Sevdiğim kadın,
Tıpkı ayın on dördü gibi güzel.

06.12.2011
Cahit KARAÇ