Aç yüreğini, ne olur! gülümse bana.
İsterse gülünce, nefesin ateş olsun.
Sarsın tenimi, bedenimi, yüreğimi.
Yeter ki, bir yol çağır, gelip göreyim seni.
İsterse seni öpen dudaklarım ateş alıp yansın.
Ne olursun! Sen yorulan yüreğime,
Bir güç, bir umut, bitmez bir çare ol.
Sarsın bedenimi, yüreğimi ateşin.
Yeter ki, bir yol çağır, gelip göreyim seni.
İsterse seni seven bu can, seni öpmeden yansın.
Artık içimde güneş gibi büyüdün.
Sığmıyor yüreğime sevgin, ateşin.
Dayanmıyor, sevgilim, aşkına gönlüm.
Yeter ki, bir yol çağır, gelip göreyim seni.
İsterse sana kavuşan bu can, seni gördüğü an yansın.
Aç kollarını, gülümseyip çağır beni, yanına.
Gülüşünle dolsun içime, sevda ateşin.
Sana kavuşup koklamasam da nefesini.
Seni görüp okşamasam da tenini.
Yeter ki, bir yol çağır, gelip göreyim seni.
İsterse bu aşkın ateşi yaksın canımı, bedenimi.
18.03.2010
Cahit KARAÇ
Kayıt Tarihi : 26.3.2010 20:44:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!