Zaman zaman içinde öldürücü bir boşluk hissediyor musun?
Evren silinip gözlerinden, yapayalnız kalıyor musun doğanın ortasında?
Öldürücü bir hüzün çöküyor mu göz kapaklarına?
Ve yokluğunu bir gerçek sevinin, en kurak şekilde duyuyor musun?
O zaman ümit et, bekle er geç bulacaksın aşkı sen…
Gözlerini kapatmaya görsen, bir hayal görüyor musun gönlünce?
Sırtımda, taşınmaz yükü göklerin;
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Devamını Oku
Herkes koşar, zıplar, ben yürüyemem!
İsterseniz hayat aşını verin;
Sayılı nimetler bal olsa yemem!
Ey akıl, nasıl delinmez küfen?
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta