Sevdanla Delirdim Şiiri - Zeynep Koçar

SEVDANLA DELİRDİM
Sevdan düştü bir defa yüreğime.
Ne akıl kaldı bende ne de söz.
Dünyanın tüm yolları sana çıkıyor.
Sensiz bu gönül dipsiz bir uçurum oluyor.

Sensizken deli rüzgârlara sor beni.
Hangi sokakta kalboldum kim bilir?
Gönlüm kelepçeli bir mahkum gibi.
Sevdanın zindanında sana esir düştüm.

Aşkınla savruldum akıl denen yerden.
Mantık mı, o çoktan terk etti beni.
Ben senden öncesini unuttum artık.
Kimdim,neydim,hangi düşe sığardım?

Şimdi tek gerçeğim senin varlığın.
Aşkınla, sevdanla yazılmış bir deliyim.
Gözlerinde kaybolmaya gönüllüyüm.
Yemin ederim sensiz nefes almak bile ölümden beter gelir bana.

Sevdanla delirdim ne akıl isterim ne de başka dünya.
Bir tek sen ol yanımda hayat ömürlük olsun bana.
Şahit olsun sevdama sana yazdığım şiirler.

Ey, gönlümün yangını deli sevdam!
Ateşinle yanmayı seçtim,ne çıkar?
Ben adını kalbime mühürledim.
Sevdanla delirdim ,hem de göz göre .

Aklımı bıraktım okyunuslar kadar derin gözlerine.
Aşkından delirdim, sana sürüklenen bir tufan oldum.
Sevdanla delirdim ,evet belki ama
Bundan güzel bir çılgınlık var mı?

Beni bende arama artık ben sende unuttum kendimi.
Bir mecnun değilim belki,
ama leyla olup yazdım adını ömrüme.
Kelimeler yetmez anlatmaya seni bir tek gözlerin konuşsun yeter.
Sevdanla delirdim sana hayranım ben sende kaybolurum.

05.04.2025