Sevdanın yolculuğu Şiiri - Aygül Zade

Yola çıktım bir akşam vakti, içimde sen,
Adını bilmeyen rüzgâr bile seni söylerken.
Gökyüzü suskun, yıldızlar utangaç,
Kalbimde seninle başlayan bir yol var, uçsuz bucaksız.

İlk adımı attığımda titredi dünya,
Bir sevdanın ayak sesiydi bu, yankılandı dağlarda.
Dikenliydi yollar, kanattı zaman,
Ama her acıda sen vardın, her acıdan doğan bir an.

Bir gülüşün peşine düştüm, düşler ülkesi kadar uzak,
Gözlerin bir harita oldu, ben yönümü sende buldum.
Ne şehirler geçti önümden, ne hayaller sustu,
Ama yüreğim hep sana doğru yürüdü, hiç durmadı, yorulmadı.

Geceye anlattım seni, gündüze sustum,
Bir damla hasret düştü kirpiklerime, öylece kaldım.
Ne gurbet korkuttu beni, ne ayrılığın soğuk nefesi,
Sen sevdanın adıysan, ben de onun yolcusuyum artık ebedi.

Kimi zaman düştüm, kimi zaman kalktım,
Bir gülüşüne bin şiir yaktım.
Öyle çok sevdim ki seni, bilmeden anlatmayı,
Kalemim sustu bazen, ama kalbim yazdı durmadan aylarca, yıllarca...

Sevdanın yolculuğu işte böyle başladı,
Bir ömürlük hikâyeye dönüştü adım adım.
Varsın dünya duymasın bu aşkı,
Ben sana her dizede bir ömür verdim, adınla yaşadım.

Ve bil ki sevgili,
Bu yol bittiğinde bile bitmez sevdan,
Çünkü sen gidilecek son duraksın,
Ben de gözlerinde sonsuza varacak yolcuyum,
Aşkınla yanmaya yeminli bir garip yürek…
AYGÜL ZADE ✍🏻