Sevdanın Oturduğu Mahallede oturuyorum

Ben sevdanın oturduğu mahallede oturuyorum,
her köşe başında sana rastlar gibi bakıyorum.
Ay ışığı her gece pencereme dokunuyor,
“Kalbin hâlâ onda” diye fısıldıyor bana.
Kaldırımlar, adımlarını hatırlıyor hâlâ,
ben ise yokluğunu, varlığından daha ağır taşıyorum.

Gözlerin bu mahallenin tek güneşi,
ve ben her sabah, o güne doğmak için uyanıyorum.
Belki bir gün, aynı sokakta karşılaşırız diye,
yüreğim, hep açık bırakıyor kapısını.

Ve ben, umutla bekliyorum her sabahı,
belki o da döner bu sevdanın mahallesine.
Gözlerim, seni arayan bir çocuk misali,
her yeni gün, yeniden aşkla doğuyor içimde.

Çünkü ben sevdanın oturduğu mahallede oturuyorum,
ve orada seninle, sonsuza kadar buluşacağımızı umuyorum.