Karanlık çöker ansızın dizlerinin dibine,
ağlar olmuşsun farkında olmadan.
Nedensiz bir hasret kaplamış, dört bir tarafını.
Hüznün en doruğuna ulaşmışsın,
gözyaşların arkadaşın olmuş,
karanlık yoldaşın.
Sevdirmiş kendini sana,
en mahsum, en boşvermiş yanıyla..
Bir de bakmışsın, hançer gibi kalbine saplanan sevdan,
karanlıkta kayboluvermiş,
aramaz olmuşsun..
Yalnızlık çökmüş sonrasında yüreğine,
karanlığın aydınlığa vurduğu anda.
Yüreğin heyecanını kaybedivermiş,
karanlık kendiyle beraber almış götürmüş.
Aramaz dediğim yüreğim,
sevdamı dört gözle bekler olmuş.
Vurulmuş bir çocuk gibi, en taze en güzek yaşında...
Kayıt Tarihi : 2.1.2003 13:28:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.

Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!