Sevdam üşüyor Şiiri - Serpil Koçar

Sevdam Üşüyor

Sevdam üşüyor, gecelerin koynunda,
Yalnızlığa sarınmış ellerim boşluğa uzanır,
Dokunduğum hep sensizlik olur,
Bir rüzgâr gibi savrulurum,
Ama yüreğim hep seni arar.

Sevdam üşüyor, ama gözlerinde bir yaz var,
Her bakışında ısınıyor içim sessizce,
Dokunsam bahar çiçeklenir ellerimde,
Kalbim titrer adını fısıldarken,
Ve umut filizlenir yüreğimde sessizce.

Sevdam üşüyor, ama sesin bir güneş,
Her hecesi içimde bir umut filizlendirir,
Suskunluğum bile gülümser bazen,
Düşlerimde yürürüm seninle,
Ve geceler ışıkla dolar seninle.

Sevdam üşüyor, ellerin ellerimde değil,
Ama hayalimde tutarım parmaklarını,
Bin bir şarkıyı söyler kalbim sana,
Geceler boyu seni düşlerim,
Ve yalnızlık erir her adımında.

Sevdam üşüyor, gece uzun ve yol yorgun,
Ama hayalin yıldız gibi parlar,
Karanlığı deler bir umut ışığı,
Yüreğim senle dolup taşar,
Ve sessizlik şarkı söyler adını.

Sevdam üşüyor, gel sarıl bana,
Bir ömürlük baharı sığdır bakışına,
Bu sonsuz kıştan senle uyanayım,
Kalbim sana ait, ellerim sana,
Ve her nefesinle ısınıyorum ben.

Sevdam artık üşümüyor,
Seninle bir yuvaya kavuştu,
Her gülüşün bahar gibi açıyor,
Her nefeste sevgi doluyor içime,
Ve yüreğim seninle sonsuza kadar sıcak.