Ay bürümüş çehreni, güneşi andırır gülüşün.
Dilin inkâr eder, umut diye haykırır her zerresi.
Umuda prangalar vurulmuş, umut kaybolmuş.
Sevmiş gökyüzünü, sevdalısıymış bulutlar.
O gülünce gökkuşağı çıkar, çiçekler açarmış.
Şimşekler çakarmış gözlerinde, dilinde kuşlar.
Çok sevmiş, yüreğinin içinden, derinlerinden.
Hiçbir şeyden çekmedi dünyada
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,
Devamını Oku
Nasırdan çektiği kadar
Hatta çirkin yaratıldığından bile
O kadar müteessir değildi;
Kundurası vurmadığı zamanlarda
Anmazdı ama Allah'ın adını,




Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta