Sevda Vagonu Şiiri - Mehmet Tevfik Eltas

Sevda vagonumda ayrılık düşüren sen,
Hasretinle inlerken bahara yürüyen ben,
Kaybolan zamansız! Baharda çiçek sen,
Gözyaşlarım çağlayan, akarsuyum, akan ben.

Ne güzeldi, duygu seli bakışırken gözlerimiz,
Temassız sevişirken konuşurdu özlerimiz.
Kıskançlık huylarımız, bağırırken gözlerimiz,
Sen ne yaptın, ben ne yaptım; anlatırdı özlerimiz.

Belki eksik bir güfte, zamanı törpüleyen,
Unutulmayan, bir o kadar içinden çıkılmayan.
Belki nazarlardan vuran, üzerimizi kirleten,
Çorak bir mevsimin kurbanıydık, anılmayan.

Dün gece rüyamdaydın hülyalar denizinde,
Mırıldanırken birbirimize, mazi yorganını attık
Aynamda ak saçlarım, birbirimizin benizinde,
Pişmanlıkla nedameti alkışlara kattık.