Yağmurlar kesti hüzünlü şarkılarını
Rüzgarın sürüklediği yaprak yine buldu dalını
İnsanlar bile bozdu mutluluk suskunluklarını
Sen geldin,şehir 'sen' oldu seninle
Sensizliğin poyrazı durdu yüreğimde
En anlamsız bir kelimeden çıkardım seni,
Kimsenin bilmediği harflerle oluşturdum ismini,
Bilinmedik bir ülkenin,
Duyulmadık bir caddesinin,
Basılmadık şeffaf kaldırımlarında,
Yumruğun çenene destekli
Kimsesiz bir sevgiydi,
Alnına kondurduğum.
Ürkütmesin sakın seni,
Pençeleri yokluğumun.
İlkbaharın benim göğsümde gizli,
Gelirken kışını da getir,
Dün geceden beri unutmuştum seni
Rüzgarın uğultusuyla uyandım şafakta
Sessizliğin çığlığına açtım penceremi
Bir anda sen doluverdin odama,
Sanki bana koşmuşsun bütün gece
Yorulmuş umutlarında senin gibi,
Güneşim ol dedin karanlığıma,
Sana gökkuşağını terkedip geldim.
Suyum ol dedin çoraklığıma,
denizleri sırtlayıp tek sana geldim.
Yine yetmedi sana
Herşeyi alıp kaçtın meçhullere,
Resmini çizmeliyim gözlerinin
Duvarıma,boydan boya
Hatta kalan üç duvara da
Yetmez,baktığım her yerde olmalısın
Tavana,tabana,sokağa...
Yetmez,denize,aya,semaya,
Gece dolunayı vuruyor,ben sensizliği,
Gece günü bekliyor,ben seni..
Anılarla doldurup hasretinle kabarttığım,
yastığım sırılsıklam oluyor
Senli hayallerimin sonunda.
Gecenin göğsüne yaslanıyorum,
Uzun bir yolda,ikimiz yalnızca
Ne bir tek ot var yerde,
ne de bir bulut gökyüzünde.
Sen bir başındasın yaşamın,
Ben öteki sonunda.
Kalbim kadar uzaksın,
Bakışlarına dokunduğumdan beri
Yosun kokusu var gözlerimde,
Ve yakamozlar dans ediyor gözbebeklerimde.
Yüreğimi açıp göstersem,
Biliyorum,sağır olacaksın.
Anlatmaya çalışsam hislerimi,
'Seni' çok özlüyorum.
Aslında seni değil,
Yani özlediğim sensin de
O 'sen',sen değil.
Sen yoksun ama,
İçimdesin aslında.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!