Sevda Gencer Şiirleri - Şair Sevda Gencer

Her şeyin üstesinden gelebilmek için vardım, Her geçen gün ağır gelen, yokluğuna yandım, Içimden yalvardım kadere, lanet okudum yollara, Her gece bir mum saplandı gözlerime... Kana susayan kader, bir gece değil, Her gece gebe kaldı, yalnızlığıma, Hep zıt yöne kaydı dilim, Kayboldu sözcüklerin arasında.. Hangi iple indik biz bu kuyuya, Ya aklımızdan aldık, yada kalbimizden, Bunca çilenin uğruna, bir avuç saadet için, Ben bana yetemedim, bedenim mum oldu gözlerinde... Sevda Gencer...

Yüreğim fabrika misali aşk üretiyor sana, Isçilerim, kalbim ve mantığım, Bense, başlarında yöneticiyim, Gel bir gör, nasıl çalışıyorlar. Kalıcı gel bana, Gurbet değil, anavatanın bil yüreğimi, Sınır dışı etmez seni. Sen bu yürekte kaldıkça, Akıp gider uğruna, iflas nedir bilmez... Sevda Gencer...

Ne çok söyleyemediklerim var, Içim hiç ele alınmamış bir kitabın, tozlu sayfaları gibi, Ne şarkılar eşlik etti çığlıklarıma, Nede içindeki kelimeler, mısralar, duydu isyanımı,, Hep sustum. Gecenin sessizliği gibi, Konuşanların dilinde, araz oldum... Ne çok anlatamadıklarım var, Arada bir gözümle kaşım arasına yerleşen, Çiviler çaktıkça acı veren, migren ağrısı gibi Acıtıyor beni... Hangisine yanayım, Gecenin her dakika boğazımda düğumlenip kalmasına mı, yoksa çatlak mantığıma mı? Suskunluğum, Kelimeleri dört nala koşturup, Düşünceleri, üçer, dörder bağlayıp, Bir köşeye, üst üste atması gibi... Içimdeki düsmanı uyandırdı çatal diller, Batmamak için kendimi sakındıysam da Yine de suskunluğumu bozamadım, Çatlak mantığım, kaşık olamadı, çatal dillere... Ruhum bedenimde misafir, Içimdeki düsman uyandı misafir tanımaz, Suskunluğum.. Öfkeme, nefretime kefeni giydiremedi, Sadece huzur, huzur dedi, huzur istedi, Çatlak mantığım, sükunete alışmıs, Adına yar dedi... Sevda Gencer...

Gizli yaralar dokunulduğunda başlar acımaya, Sızlamaya. Her acı bir ceset gibi kefen ister. Acıları darağacına götüremedim Bir tekme vurup, iplerini çekmek adına... Öfke... Gece derim, yorgan döşek diken bedenime. Gece derim, yastık kabus, efkarlı başıma... Sen! Hangi yüzüne seslenmemi istersin Ben her gece öfkeme sarılıp yatıyorsam Öfkemin parçaları sen. Her yanlış sert bir çizgi çekti yüzüme Göz kapaklarımda agırlık olsan, uyku vermek adına. Gözümü kırparsam, namerdim... Hayat, her insana bir perde diktirir gözlerde. Renkten renge, dikişli, nakışlı, desenli, desensiz. Kimisine dostluk, kimisine düsmanlık. Kimisine vicdan perdesi, Kimisine beddua. Senin icin gözlerimde diktiğim perdeyi mi soruyorsun? Kapkara, adını koyamadım, karanlığı yeter dedim... Öfke.. Bir damla gözyaşı olsan kirpiklerimde. Bir vuruşta yatırırım, zemin dediğim yanağıma... Dağıldım yine, neyse ki kalemim dik. Başımı da dik tutmasını ögrenirim zamanla. Dağıldım yine, içim ezik kaldı Gururumun önünde. Bir içimlik dert olsan elimde, Bir dikişte yudumlarım, büyümemen adına... Öfke.. Kıvrım kıvrım yollarında, levhalar olsam Uçuruma doğru, sürüklerim seni... Melankolik anılara, iki tokat attım. Içinde sen olanlara kafa çarptım. Elimde bir lokma aş olsan, Sakız çigner gibi, dişlerime takarım seni. Yutmamak adına... Sen yine de ağlama. Gözyaşını timsah sayarım. Üzülme Sis gibi çökerim hücrelerine. Bir tezgah açtım, Senden yana duygularım satılık. Öfkem desem Şiirimde... Sevda Gencer...

Parçalı bulutlu aklımın, buğulu gözleri. Balta girmemiş ormanda, çıkışı aramak gibi Gölgelerin arasından yansıyan, Güneş ışığını yakalamak gibi. Kalem, kağıt dilde bahane Sözcüklerin arasında kaybolmak gibi... Duygularım yağmur olmuş, arada bir yoklar. En zayıf noktalarımı, hedef diye seçer. Tebessüm ağırlayacak derman bırakmaz Ne geçmiş bırakır benliğimde, nede gelecek Mısralardan, satırlardan, dizelerden. Bir deli rüzgar misali Kalemimin şah damarından, akıp ta geçer... Bir düş görürsün, aşktan yana. Bir tarafta, şahlanan kır atı. Diğer tarafta. Kuşlar ve kelebekler. Bir şarkı mırıldanır, sevdadan yana. Kaybolup gitmek istersin aralarında Her düsle bir başka uyanırsın, gerçeklere. Her düsle bir başka uyanırsın sabahlara... Örümcek ağı düşünceler.. Kalsan bir dert,kaçsan bin dert. Göndersen bir dert. Tutunsan bin dert silmek adına. Acı bir deneyim hayat. Kaşık değmemiş çorba gibi sabit. Destursuz yüklü düşüncelerin arasında, Yumruk büyüklüğünde bir kalp. Iki iki çarpar, sevgi adına Ve der ki... Penceren dar, geniş düşünemiyorsun. Dünyana giren, bir daha çıkamaz hesabı Baskı yapıyor ruhuna. Hiç dert sofrasına oturmamışsın. Yüreğin anlamaksızın kesip biçiyor sözleri. Hep ben diyorsun. Bencilliğin tadı damağında yapışmış. Tutumların bir öyle, bir böyle. Disipline koyamamışsın. Dilin pabuç misali uzadıkça genişliyor. Kaypaklığına aldanan sözleri Kayak misali kaydırıyor. Örümcek ağı düşünceler. Sabitlikten kopmuyor... Sevda Gencer...

Içimde yarım kalmış bir hayat var, Verdiğim sözler yas tutuyor, Ettiğim yeminler, ağıt yakıyor, Bense korkuyorum yaklaşıp dokunmaya... Nabzıma vuran gecelerin şerri, Her geçen gün yokluğuna düşen kirpiklerimi sayıyor, Uzaklığın yakınlığın, arasında kalan nemli gözlerim, Yokluğunu düşürüyor, göz çukuruma... Aşk! Iç çatışmalarıma yenildim, Soğuk ölümler değiyor enseme, Hadi gel, Öfkemin gölgesinde dinlendir, uyuşuk yorgunluğunu... Işte bir gece daha, zamanın tenine değmeye hazırlanıyor, Derin bir nefes aldırdım sözcüklerime, Yorgun düşmüş masa üstü dalgınlıklarıma Suretime gönderdiğin son sözünle, sükutu giyindim, Halen bıraktığın yerdeyim... Yıllanmış kederlerim kanıyor, Kan damlıyor çırılçıplak geceye, Nefesinin köşe kıyılarında beklemekten, Yoruldu heyecanım Ayaklarıma dolanan geceyi gündüzü, Dizlerime yatırıp sallamaktan yoruldum... Senli düşüncelerim genişledikçe, daralıyor yatağım, Tavana yapışan gözlerimi düşür, Içindeki dipsiz uçurumlara gönder beni, Bırak yetim kalsın anılar, gökkuşağı yıllar geride kaldı... Çatık kaşlarımın arasında kaynattım sensizliği, Zaman, hoşçakal demeden göçüyor şimdi, Son buseni gönder, karanlığa düşmüş çehreme, Tokat çarpar gibi yapışsın, yanağımdaki bene... Ölüm düşkünlüğü ruhuma, son sigaramı ikram etmeden, Yolunda parçalanmış yüreğimi topluyorum, Bir ah patlıyor içimde, Uzaklığına düşen umutlarım, vurgun yemiş gibi, Soyunuyor ruh enkazıma... Uykularımı kımıldatan hayalinle, Bir gece daha kapatacağım gözlerimin şemsiyesini Kısırdöngüm, karabasanımla, Üstünde salya sümük yalnızlığımla, Bu benim sana son vedam.... Sevda Gencer...

Her gece bir başka sarmaya çalışır ışıklar Içinde bulunduğum bu şehri Işıklar mı yeter, asiliğini sarmaya. Voltajı düşük caddelerin, karanlığın kollarında kaybolduğu gibi Dört duvarıma gömdüm yalnızlığımı Yalnızlığım ses geçirmez... Bu şehirde gökyüzünün tek bir yıldızı olmaz. Bir tane düşüverse, göz kırpmadan kalır, kaçmaz. Hangi sapan yeter, kilometlerce uzaklığa, Gökyüzünü yalnız bıraksın diye, vurmak adına... Bu şehirde gökyüzü dört mevsime gebe, Duyguları bulutlu, sancıları hiç bitmez. Güneşi yalan, yağmuru şiddet Yağmuru şiddetle vurduğu gibi Stres yağmuru gibi Üstüme yağdı yalnızlığım... Ne sevmen yürekten oldu, ne gelmen ebedi. Ben her gece bir kez atarım seni içimden. Bastığım yerlerde, adımlarım iğne Kaybolup giderim, gölgelerin arasında Silemedim pas tutmuş yalnızlığımı... Hangi çatı altında hayat var. Kupkuru gürültüler, tırmalar kulaklarımı. Beynimi sulandıran dillerle. Bir milim dışarıya kaymaz yalnızlığım... Bu şehirde insana tek arkadaş kitap. Yüz üstü bırakmaz, sırtından vurmaz. Hangi çatı altında yüksek sadakat var. Sevgiden aşktan yana. Kapattım kapılarımı dış dünyaya Sağırdır odalarım, ses geçirmez. Ağzından emziği alınmış bebek gibi Ağlıyor yalnızlığım Çatlasın...

yüreğimin dört duvarında gezinen insan bakın etrafına bir gölgelik duvar kaldı mı söyle ölü çıkmış gibi bir havası vardır içimin gece ağıt yakar gündüz yorgan döşek yatar bir aşk vardı her kızdığında gözümü taşlayan bir aşk vardı gözleri kırık cam yüreğimin dört duvarında gezinen insan sonsuzluğa uzanmış cümlelerin arasından kaybettiklerimi ver bana karanlık bir bulutun ardına sığınan nefesinle doldur yüregimi öptü yorgunluk su yüzünü...

Dudaklarından dökülen her sözün altına sığındım. En güzel sözlerimle seni kalemime aldım. Yüreğim adını hecelerken, kalemim sayıkladı Seni düşünmekten aklar doldu saçlarıma. Sözlerinle ruhumu okşayan yar Bir selam ver bana, yüreğinden kopsun... Düşünce kaleme güç verir, Sevgi, aşk ilham verir, Emek verdim sevgime Destek oldun kalemime Derman dedim kalbine Sözün geçmedi gönlüme Bir selam ver bana, yüreğinden kopsun... Varlığın ile yokluğun arasındayım. Karanlıktan geldim. Bir kurşun kaleme benzeyen hayatımı Silgi ile sildim. Kalbi dar olan, sözün büyüklüğünü algılayamaz. Sözleri çarpıtansa, yüreği ile ortaya çıkamaz. Bir selam ver bana, yüreğinden kopsun... Acı ile başlayan sözler, tatlıyı bulamaz. Ne anlatabildim, ne dökebildim ortaya. Işte yine bir şiir oldun, yazıp ta nokta koyamadığım. Mutluluğun peşinden koşmaya kalksam, Beni görür görmez, kaçmaya başlar. Kelimelerin tükendiği noktadayım, Bir selam ver bana, yüreğinden kopsun... Bitmeyen çilemin baş tacı, Yüreğimden kalemime dökülen sözlerimle, Işte ben geldim. Gidiyorum.. Çok özel bir perde dikti gözlerim, Bir gün açar, bir gün kapar. Son günlerde açıldığı yok, Adı isyan perdesi. Hayat bir nefes kadarsa Varsın nefesim zehir koksun sensizliğe, Bir selam ver bana, yüreğinden kopsun... Düşüncelerimi peşpeşe sıraladım, cambaz ipinde. Ip ile bütünleştirdiklerim hareket içinde. Düşürdüklerim, çelişkilerim, korkularım içinde. Seni bana getirmeyen yollara inat, Bir selam ver bana, yüreğinden kopsun... Sevda Gencer...

aç gözlerini uyan yeniden doğabilmenin imkanı yok yaşama dair bir savaş ver ölüme dair suskunlugu kaldır uyku ölüm çizgisidir dur durak bilmez gözkapaklarda zamanın oltasında savunmasız bir balıktır yoklukların diş izlerinde oturan insan al gözlerini bakışlarımdan vur gitsin bakışlarımı içindeki yarım bıraktığım parçalara sözlerinle taşla ruhumu günahkarım bir uzaklık biriktirdik tarih kitabımızda ne noktasına konabildik nede virgülüne her sayfası bir düşünce... Sevda Gencer