Bugünü ağlatıyor sanki, geçmişte yaşayanlar.
Ya da gelecek de mahvolacak, şimdinin tadına varanlar.
Ve belki de geçmişin gölgesinde eriyecek, gelecek planı yapanlar.
İşte, hep bu üçlünün etrafında döndürür durur bizi,
Oyuncağı elinden alınan çocuk gibi, mutlu etmesi zor zamanlar!
Çocukluğum geldi aklıma, gözyaşlarım yüzümde dans ederken.
Hiçbir şeye benzetilemeyen, bazen iyi bazen gaddar zaman,
Her koparılan takvim yaprağında
Onu benden biraz daha ayırdı acımasızca.
Ben mi çok ağlıyordum,yoksa
O mu eğleniyordu daha çok, her kopardığı yaprakla?
İyi kilerim, keşkeleri geçsin istedim her zaman..
Kimi vakit başardım kimi vakit hüsran.
Devamsızlık yaptığım hayatım yanarken cayır cayır ateş topunda...
Demek isterdim ki hâlâ; umut vardır nefes alıyorsak her an..
Uzakken yakın olmak,
İnsanı sihirle bağlar şu hayata.
Ama yakınken uzak olmak,
Nasıl da öldürmeye çalışır insanı kör bıçakla!
Sahte olmasın hiçbir şey hayatında,
Hep doğalı tercih et kaybolan şu zamanda.
Bunu öyle bir yap ki,
Masum bir çiçek ol doğanın kucağında.
Tabiatı sev ki öylesine,
Bir bakış attım geçmişime,
Bulanıktı! Göremedim kendimi.
Bir an sormak istedim, neden ki?
Meraklandım bir de sanki bilmezmiş gibi!
Oysa sebep; usulca ağlayan gözlerimdi…
Sen layıksın bu hayatta
Tek kişiye aslında.
Çok yorma aklını sorularla,
Cevap için aynaya hiç bakmaz mısın?
Sen gülensin şu kalbime,
Bir tahteravallinin ucunda oturuyor sureti,
Eşitliği sağlayan taraf da duruyor, vazgeçtikleri.
Hakemi oynuyor gibi, ortada öylece duran kaderi.
Ne kadar cömertsen ona, o kadar uzun tutuyor dengeyi.
Ansızın hayallerinden vazgeçtiğin bir anda
Hiç beklemediğin bir şey oluverir hayatta.
O an anlarsın, hayal olarak kalmaz bazı şeyler aslında
Ancak tüm kalbinle inanırsan sen onlara…
Çünkü “herkes aynıdır” sanılsa da,
Biri oğlu uğruna,
Biri babasının arkasında,
Biri de sevdiğinin aşkına,
Kendini bile bile,
Atıyor ateşin tam kalbine.
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!