Sensizlik Neymiş Şiiri - Devrim Ulusoy

Bu gün akşam yine kör kütük sarhoşuz
Yüreğim ve ben.
Seni çekiştirdik saatler boyu.
Aldanışımızı düşündük ilk önce
Sonra aşkımızı ve yitip gidenlerimizi
Hepsi için birer kadeh kaldırdık
Her kaldırışımızda birlikte ağladık
Kaybolmuş şehrin sokaklarına çıktık beraber
Sokak aralarında hafiften çakır keyfiyle
Sallana sallana yürümeye başladık
Caddeler bize dar geliyordu sen vardın aramızda çünki
Şafak ağırdan ağırdan kendini göstermeye başladığı zaman
Bir parkın bahçesine oturduk
İçimizden geldiği gibi davranıyorduk
Caddeler yavaştan kalabalıklaşıyordu artık
Önce bir iki kişi sonra binlerce
Hepside aynıydı
Konuşmaları , gülüşleri hepsi sendi işte
Sen uzak ama bir o kadar yakındın ki
El eleydik sanki
Yüreğim susma haykır diyordu
Gururum sana yakışmaz
Bırak bunları….
Akşam saatlerine kadar iki ses arasında kaldım
Aslında dünya umrumda değildi hani
Bağıra çağıra seni haykırmak geliyordu içimden
Divane deseler bile
Aldırmazdım da bunlara zaten
Tanımazlardı beni bir daha görseler
Yine akşam oldu yine sen yoksun yanımda
Bir ben varım benimle birde yüreğim
Birde son aldanışımız sana
Üç kişi olduk bu akşam doyasıya seni anlattık birbirimize
Yüreğim dediki sevdalıyım ona
Ardından son ayrılışımız ODA SEVİYOR
Ben sustum tek kelime bile etmedim
Kalbime bir hançer vurdum
Oracıkta öldürdüm onu
Ayrılışımızla beraber kaldık
Kızıl bir masa oldu masamız
Ateşler içinde yanan
Hem de kor kızılı bir masa
Sen döküldün üstüne yavas ve usul usul
Göz yaşlarıma hakim olamadım
Dayanamadım seni seviyorumdum oysa
Bilirsin ya sana kıyamazdım
Bu sefer kıydım sana
Affet beni nolur affet
Sensizliği bilmezsin sen