Benim annemin elleri sabah çiğisi kokar
Bereket onunla gelir güneş onunla doğar
Hastayken elleri şifa dudakları dua
Tokluğum, pekliğim sığınağım annem
Varlığın gücüm dermanım annem
ARAYIŞ
Nefes almakla vermek arasındaki
Tuhaf çelişki
Canı tende tutmakta.
Nedir bunun arasındaki
ARYA’YA VEDA
Bir mısra bir cümle belkide kitap olursun ruhumun kaleminde.
Gözlerinde yağmur, buğulu bugün, sanki gelincik tarlası
Dudakların bükülmüş kızılcık kırmızı.
BABAMA
Bir ömrün vedasıydı gidişin,
Gözlerimde ayrılığın sonsuz çaresizliği,
Duygularım her hâliyle yoğruldu bugün…
Hüznümün hazanında yaprak döker şu gönlüm,
Andan mıdır bu zulüm, yoksa zamandan mıdır?
Ne güneş ısıtır kalbimi bugün
Ne çığlarda kalmış ruhum donar..
Sonsuz bir hissizlik döngüsüne girdim.
Ve bu döngü kısır değil gittikçe çoğalan
bir bitimsizlik.
Bir ara terkedilmiş harabelerde kayboldum.
Şafakta güneş, ayda ışık beni gözler
Gün vurmuş içime
Kuşlar kanat çırpar aydınlığıma
Ve ben ağaçların gülüşünden öpmek
Bulutların bedenini sarmak isterdim özgürlüğümle
Ruhumun her katresine, mühürlenmiş sözlerin
Gün batımı gözlerin, ateş sıcağı ellerin
Ve geceden sabaha susmuş şirin dillerin
Anladım sen gitmişsin herşey şimdi bir hayal
Mümkünlerim imkansız, keşkelerim ihtimal
Eteklerim uçusacak yine
Yine bahar dallarımı çiçekler basacak
Yine gülüşlerime kelebekler konacak
Yaşayacak umutlar bir ömre bedel olacak
Umudum var gökyüzünden
Anadolu memleketim
Gözyaşım sevincim, kederim
Bazen sonsuz heyecan
Bazende Yaşayamadığım hayallerim
Bazen bir selamın yeter
Bazen yüreğime sığmaz hasretin
SEN
Yağmur, pırlantalarını bırakırken
Senin tüm renklerine
Toprak kokun sarıp sarmalıyor güneşi,
Sönen köz olsada, gülüşün büyütür ateşi
Bu şaire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!