Seval Kemertaş Şiirleri - Şair Seval Kem ...

ne vakit uzaklaşsan gözlerimden
ürkerim sensizliğin çığlığında
yıldırımlar gibi sağa sola çarpar yüreğim
damla damla yontulur içim
hasret sağanağında.
göğsümde birikir gözlerinin mavisi

gecenin karanlığı
ağır ağır çökünce şehre
bir fısıltıdır başlar suları koynunda
senin seslenişlerine sürükler beni
sonra hafif bir rüzgar dağıtır saçlarımı
bir kıyıdan bir kıyıya savrulur yalnızlığım

adı konmamış öksüz bir sevda
gün be gün kök saldı
büyüdü içimde
gözlerimin yağmurları bile;
sen diye yağdı,
gönlümün bahar güneşlerine...

seni düşünürüm
her gün duymaya alıştığım
sesin çınlar kulaklarımda
acı bir gölge geçer,
bir bulut iner gözlerime
ağlayamam...

sen bilmezsin
her eylul sonbahar olur yüzüm
bir hazan geçer ömrümden
yapraklarım düşer dallarımdan
dilime takılan ezgiler hasreti örer yollarıma
ve ben kanarım mavi mavi

soluğumu kesen ne
aşkın yasak sokaklarında
yüreğimde hissettiğim sızı
bu kırılmışlık niye
baharımı vuruyor ihanetin acısı
sanki kırk mum yanıyor

dur biraz! ..
hummalı kalp atışlarımı dinle
bir sevda büyürken yüreğimde
en senli olduğum şu anda
gel..
sokul bana! ..

Güneş hep böyle mi batar
Öperek maviyi dudaklarından
Sonra hüzünlü bir akşam
Kapkara bir gece başlar

Ağlar akşamlar ağlar

Bir deli rüzgara kapıldı gönlüm
Savruldu aşkın ayazlarında
Öyle bir sevdaya düştüki gönlüm
Kayboldu aşkın çıkmazlarında

Özlemindir hep beni saran

Efkarlandı gönlüm yine bu gece
İsyan ettim sensiz doğacak güne
Durmadan içtim hem de delice
Sensizliğe kahrettim yine bu gece

Derdimi anlattım gökteki aya