ben tükenirken sessizce
sen sevda yerine
hasret ekerdin geceye
bir anne şevkatiyle büyütürdüm aşkı
yüreğimin el değmemiş bekaretinde
gizli bir kaçak gibiydi kalbin
rotamda senin gözlerin
denizler gibi mavi..derin
öylesine özledim ki seni
hazırım fırtınalara
denizler bitse bile
martı olur gelirim sana
hasretin keskin bir kokusu vardır
bilir misin?
hani genzini yakar,
damla damla düşer yüreğine
gün be gün eritir, parçalar ciğerlerini
kezzap misali...
vazgeçtim seni özlemekten
bir sıkımlık ömrü kalmışken ümitlerimin
zamanı geldi artık gitmelerin
ecel canıma susamadan
çekip kendimi geceden
bu defa ben gidiyorum senden...
ansızın esmeye başlar
fırtına eskisi bir rüzgar
taş taş üzerinde bırakmaz
yüreğimin sokaklarında
ürker, şaşırır gönlümün kuşu
boş yere sığınacak bir yuva arar...
yine gün kavuşuyor sensiz
öfkemi hapsedip göğüs kafesime
ve dudaklarıma suskunluğumu
kurşuni sessizliğe fısıldıyorum adını
içimdeki hazanda vuruldu baharlarım
vakitsiz karlar vuruyor sen yamacıma
Kaldırımlar ıslak,sokak karanlık
Kış dediğin ömrümüz gibi kısacık
Yokluğunun ürperten ayazlarında
Savrulan bir güz yaprağıyım artık
Usul usul çekildim kendi benliğime
bir nehirdir hayat
dalgalarına teslim olduğumuz
başkalarının hükmettiği fırtınalarla
bilinmeyenlere savrulup kaybolduğumuz...
kocaman bir boşluğun içinde
Bir gemi...
Hoyratça yararak denizin bağrını
nasıl ilerliyorsa yolunda;
Yokluğunda...
Öyle ilerleliyor yüreğimde
Dalgalar...
-
Kenan
Tüm Yorumlarbir tane şirini çok beğendim, eline sağlık