Uzak çok uzak bir yoldan usulca gelen bir maviydin sen.
İlk kez görüyordum senin gibi bir maviyi.
Etrafındaki her renk hemen siyaha meylediyordu.
Teninde mavinin her tonu mevcuttu ve biliyorum mavi varken tüm renkler intihar ediyordu.
Ben yazıyordum her tonunu her ışıktan hem de gölgeye doğru sen üşüyen tüm renklere bir anda masmavi bir örtü oluveriyordun.
Nasıl yapıyordun bilmiyorum ama ben seninle gök oluyordum, gece, gündüz, günaha bulanıyordum..
Hem sevabım Tanrı’dan mirastı
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta