Sessizlikte Işık Şiiri - Seyrani Göl

karanlığın en dibinde
ışıktan önce bir titreme olur
duymazsın sesi
ama varlığı dokunur içine
gözünü kapadığında bile
daha net görürsün onu

zamanı olmayan o yerde
bir şey kımıldadı bende
ne kelime
ne düşünce
sadece saf bir kıpırtı
varlığın öncesinden kalma

bir iç titreyişiyle
sızdı boşluğa benliğim
ve anladım:
yokluk da doğurur bazen
kendini unutmuş bir ben’den
yeni bir ben

sessizlik hâlâ orada
ama artık taşıyor beni
kör bir taş gibi değil
bir ışık damlası gibi
kendine dönen

ve adımı
ilk kez içimden söyledim
bir yankı gibi
ama bu kez
bana ait
sade
temiz
ve canlı
S.GÖL