Gece bir iki acı bir tozla soğuk hava
Karanlık içinde sisli kar taneleri
Akar içime içime buz kütleleri
İnsan dediğimiz buzdan heykeller
kaldırımda erimez insaf bilmez
İnsanlık bilmez sevgi bilmez
Yok olcak karanlıkta
Parlayan buzdan insanlar
Işıklar altında gece bir iki...
Senin sokağinda kaldırımlarda
Beni küçük adımlarla uzaklaşırdınız.
ve ben sadece izlerdim.
Sonra bir anda lamba sönerdi.
Fark etmeden sabah olurdu,
her gece o kaldırım taşında.
Ve sonra her sabah yine sönerdi senin
lamban defalarca, defalarca...
Kayıt Tarihi : 19.6.2025 02:02:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!