Sessizliğin yankısı Şiiri - Orhan Korkmaz

Bir rüzgar esti uzaklardan,
Getirdi o sesi kulağıma.
Sanki yıllardır beklediğim,
Ama asla bulamadığım bir melodi.

Her söz, her nota,
Görünmeyen yaralara dokundu.
Kim bilir kaç kaybolmuş ruh,
Bu seste kendini buldu?

Hissetmek...
Sadece duymak değil bu,
Bir kalpten diğerine uzanan,
Görünmez bir bağ gibi.

"Yüreğinize sağlık," dediler,
Ama bu sadece yürek değil.
Bir hayat, bir hikaye,
Bir insanın iç dünyası gizli o seste.

"Kalbimi bıraktım burada,"
Dediklerinde anladım.
Bu ses, sadece bir şarkı değil,
Bir ev, bir sığınak, bir umut.

Karanlık bir gecenin ortasında,
Bir yıldız gibi doğdun.
Ne çok yaralı ruh,
Seninle aydınlandı, bilmesen de.

İçinde barındırdığın his,
Her sözünde can buluyor.
O kadar gerçek, o kadar bizden,
Kim dinlese, kendini buluyor.

Bu sadece bir başlangıç,
O ses daha çok yürek titretecek.
Çünkü hislerle örülen bir yol,
Hiçbir zaman unutulmaz.