Sessizliğin Şarkısı Şiiri - Serpil Koçar

Sessizliğin Şarkısı

Konuşmadım bu kez, sustum sadece,
Yorgundu kalbim, kelimeler yük oldu dilime.
Artık anlatmak değil, anlaşılmak istiyordum,
Sessizliğim bile beni dinlesin istedim.

Bir zamanlar haykırdım, kimse duymadı,
Sesim çarptıştı duygularımla, yankısı bile duyulmadı.
Anladım ki bazı acılar sessizlik istermiş
Bazı vedalar gözyaşı.

Artık sildim adını bile rehberimden,
Ne bir mesaj, ne bir hatıra kaldı elimde.
Sadece kendime döndüm bu defa,
Kırık kalbimle barıştım benliğimde.

Bir rüzgâr esti, adını fısıldadı usulca,
Eskiden titrerdim, şimdi sadece sustum.
Çünkü öğrendim;
Bazı yaralar konuşmaz, sadece susarak iyileşirmiş.

Ne kin kaldı içimde, ne de öfke,
Sadece bir boşluk, adı huzurdu belki de.
Ben artık koşmuyorum ardından,
Zamanla değil, sessizliğimle iyileşiyorum.

Biliyor musun?
Artık seni düşünmeden de nefes alabiliyorum.
Kalbim hâlâ atıyor
Ama sadece benim için.
Sen olmadan usul usul çarpıyor.
O bile alıştı senin yokluğuna.