Sessizliğin Kalbimdeki Yankısı

Gözlerin değdiğinde en suskun geceye,
yıldızlar kalbime birer birer indi.
Adını anmak, rüzgâra fısıldamak gibi—
sessiz ama sonsuz bir yankı gibi şimdi.

Tenin değmeden bile ısıtırken içimi,
bir ömrün kıyısında bekliyor gibiyim.
Zaman seninle eğilirken ince ince,
her saniye senden bir iz giyinirim.

Aşka dair ne varsa yeniden yazıldı,
bir tek bakışınla darmadağın aklım.
Sen yürürken gölgem bile dönüp bakar,
çünkü seni sevmek, kendini unutmaktır.