Sessizliğin İçindeki Hakikat

Bir an durdum,
Kalbimden geçen nehrin sesini dinledim.
Duydum ki su değil akıyordu orada,
Zamanın kendisi kanat çırpıyordu damarlarımda.

“Ben kimim?” dedim gökyüzüne.
Bulutlar sustu, ama ışık cevap verdi:
“Görmek istediğin sen değilsin,
Aradığın sende saklı olan Ben’im.”

Her varlık bir perde,
Her perde ardında başka bir sır.
Taş, kendi sessizliğiyle öğretir,
Kuş, uçuşunda sonsuzluğu hatırlatır.

Felsefe der ki: “Bilen kim?”
Mistik der ki: “Bilinen kim?”
Ve hakikat fısıldar:
“Bilenle bilinen aynı nurdandır.”

Ey insan,
Sen ne bir damlasın,
Ne de deryadan ayrı.
Sen derya olup kendini damla sanansın.

Bir gün aynalar kırılacak,
Ve sen göreceksin:
Ne gölge var, ne ışık,
Ne ben var, ne sen.
Sadece, kendi varlığında
Kendi kendini seyreden O.

Sinan Bayram