Sessizliğin İçinde Şiiri - Seyrani Göl

Gözlerimde bir yorgunluk,
Dudaklarımda unutulmuş bir isim,
Sessizliğin içinde kaybolmuş gibi,
Zamana bıraktığım bir anı var.

Her nefes, eski bir hikaye gibi,
Kırık dökük, eksik ve yarım…
Gökyüzü bile bazen ağlar,
Beni bilmeden, beni görmeden.

Karanlık, dost gibi sarar bedenimi,
Ve ben, sessizce beklerim
Kendimden vazgeçmeden önce,
Bir gülüşün dokunmasını,
Bir umut ışığı gibi.

Zamanın kıyısında savrulan yapraklar gibi,
Düşlerim de yavaşça eriyor,
Biraz hüzün, biraz yorgunluk,
Ve unutulmuş bir sabahın solgun ışığı.

Gözlerimde kırık düşler saklı,
Sözcükler suskun, kelimeler yorgun.
Bir gülüşle kırılsın bu sessizlik,
Bir dokunuşla yeşersin unutulan umutlar.

Ve bilirim,
Her karanlık gecenin sonunda,
Belki bir sabah doğar, belki doğmaz,
Sessizliğin içinde kaybolan ben,
Gülüşe dönmeyi unutur,
Ya da unutmayı beklerim hâlâ.
S.GÖL