Sessizliğin Diliyle -I- Şiiri - Erdal Gişi

Öylesine bir yazmak mı...
Bir muhasebe mi, af mı;
Çilenin çileye girdiği
Ciddiye aldıkça da başının sonunun silikleştiği
Varmıydı-yokmuyduya çıkan her işin neyinin muhasebesi
Ne tapınması, ne ağlaması...

Bin bir renkle gizlenmiş afakın içine dalarak
Bensizliği seyretmek şimdi tek arzum

İçimden geçenlerin içine girmek
Gökkuşağının altından geçenlerin
Dileklerinin kabul olduğu gibi

Bin bir renkle gizlenen afakın içine dalıp
Güneşi buradan seyretmek
Burada görmek denizlerin efkarını belki

Yokluğun güneşinin
Yokluğun denizindeki bir damla olduğunu görebilmek
İki dağın birbirinde eriyip tek olduğu
İki ırmağın
İki havanın
Ve bütün ikilerin…

İnsanların olmadığı değil
İnsanların tek farkı olmayan bu noktada
Depremlerin ve yağmurların
Seherlerin ve akşamların
Aynı his veya hissizliğe gömüldüğü bu noktada
Seni görmeyen gözsüzlüğümle
Bana bakmanın, beni bulmanın hayalindeyim şimdi

29-1-08
istanbul-aksaray