Sessizliğin Anlamı Şiiri - Sinan Bayram

Bir sessizlik var evrenin özünde,
Ne bir ses, ne bir nefes — sadece düşünce.
Belki de varlık, kendi yankısını dinliyor,
Belki hiçlik, var olmaya özeniyor gizlice.

Zaman, ince bir yara gibi akıyor kâinatta,
Her saniye biraz daha siliniyor anılar.
Biz ise varlıkla yokluk arasında bir çizgide,
Gölgemizi taşırız, kendimizden utanırız bazen.

Gözyaşı, bir damla değil; bir sorudur aslında —
“Niçin hisseder kalp, bilse de her şey geçici?”
Bir yıldız kayar, dilek tutar insan,
Ama yıldız da ölür, dilek de unutulur gizli.

Belki hayat, Tanrı’nın düş gördüğü bir an,
Belki biz, o düşte yankılanan solgun bir sesiz.
Her şey biter; ama bitiş de bir başlangıçtır,
Ve insan — bitmeyeni arayan bir geçiciliktir.

Sinan Bayram