Sessizliğe bir adım attım,
Kendi içine açılan kapılardan,
Gölgelerle sarılı, rüzgar usulca dokunurken,
Kayıp benliğime yürüdüm usulca.
Dalgalar kıpırdar düşüncelerimde,
Sessiz çığlıklar, suskun sorular,
Her adımda hafifler yüküm biraz,
Kendimi bulduğum, kendimden geçtiğim yerde.
Zamanın zincirlerini çözüyorum,
Karanlıkta parlayan umut ışığı,
Yaralarımda dans eden küçük ışık,
Kendimi yeniden yaratıyorum.
Ve sonunda,
Yolun sonunda duran ben,
Kırık, ama özgür,
Kendiyle barışmış,
Bütün olmuş ruhum.
Artık eskisi gibi değilim,
Yaralarım güçle yoğruldu,
Karanlıklar içinde parlayan,
Yeni bir ben doğdu sessizce.
Ve şimdi,
Sessizliğin içinde buldum kendimi,
Yolum açık, ışığım sabit,
Kendimle barışık, özgür ve tam.
S.GÖL
Kayıt Tarihi : 20.7.2025 17:26:00





© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!