Sessizce Seviyorum Şiiri - Deniz Gece Ma ...

Senden sonra pek bir şey değişmedi bende.
Anahtar yine aynı yerde,
Pardesün portmantoda,
Ve ayakkabıların hâlâ ayakkabılıkta.
Her şey aynı, bir tek şey dışında:

Artık sana "İlacını iç," diyen bir ses yok,
"Uyu, yarın erken kalkacaksın," diyen bir nefes yok,
Hastalanınca yatağına çorba getirecek bir el,
Ve her ihtiyacın olduğunda sana koşacak bir ayak yok.

Yokların yok olduğu,
Varların ise hiç olduğu yerlerdeyim.
Ben, beni tanıyamıyorum;
Ben, bana yabancıyım.
Gidişinle her şey sıradanlaştı;
Mesela simitçi çocuk,
Ayşe Teyze,
Ve her gün üç beş tane yazdığım şiirler...

Bir zamanlar ne iyi gelirdi sesin kulağıma,
İçim heyecanla dolardı.
Şimdi ise hiçbir şey ifade etmiyor
Ne varlığın ne de yokluğun.
Ben, gittiğin günde kaldım.

Unuttum desem de kendime,
Unutamıyorum.
Hep gözlerim kapıda,
Sanki gelecekmişsin gibi o his...
Bir yalana kendimi inandırmaya çalışıyorum.
Kalbim buz kesti sen gidince,
Ellerim donup kaldı,
Dizlerim parçalandı.
Ama yine de dönmedi dilim,
"Gitme," diyemedim.

Eskiden, sabahlar sen kokardı;
Şimdi sabahlar soğuk ve kupkuru,
Anlamsız artık her şey.
Akşamlar daha acımasız,
Çünkü karanlıklar, senin yokluğunu daha da büyütüyor içimde.

Bazen içimden bir çığlık kopuyor:
"Gel," diyor sesim sana,
"Gel, ne olur!"
Sonra susuyorum,
Çünkü biliyorum, duyamazsın artık beni.

Kırılmış bir ayna gibi dağıldım,
Her parçamda sen varsın,
Her parçamda gözlerin...
Ama yine de sana ait her şeyi seviyorum;
Gidişini bile sevdim.

Ve şimdi,
Bir hayalin kaldı bende,
Bir de hatırladıkça sızlayan anılar...
Bir boşluğu kucaklıyor yetim kollarım.
Hâlâ sana dair ne kaldıysa onlara sarılıp uyuyorum her gece.
Beni en çok da bu üzüyor:
Avutmuyor koynuma aldığım oyuncak ayım,
Her gün yaptığım orta şekerli kahvem...
Odam artık sen kokmuyor.

Üzülüyorum,
Gidişine değil,
Yüreğimin hâlâ seni isteyişine üzülüyorum.
Adı sen olan ama hasret kokan çiçeklere üzülüyorum...

Ve ben, hâlâ seni seviyorum...
Sadece yokluğunda biraz daha sessizce.
29.04.2025 01:29