Dünyadaki en korkunç yer, sessizce iyileşmeye çalışan bir adamın zihnidir.
Kendi karanlığında kaybolmuş, sessiz fırtınalarla boğuşan.
İçinde yankılanan çığlıkları kimse duyamaz,
Ama her anı, bir savaş, her düşünce, bir meydan okuma.
Sessizce iyileşmeye çalışan zihin, kendi içinde yalnızdır,
Her adımda bir umut arar, karanlığın içinde bir ışık bulmaya çalışır.
Dönülmez akşamın ufkundayız.Vakit çok geç;
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Devamını Oku
Bu son fasıldır ey ömrüm nasıl geçersen geç!
Cihana bir daha gelmek hayal edilse bile,
Avunmak istemeyiz öyle bir teselliyle.
Geniş kanatları boşlukta simsiyah açılan
Ve arkasında güneş doğmayan büyük kapıdan
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta