Dünyadaki en korkunç yer, sessizce iyileşmeye çalışan bir adamın zihnidir.
Kendi karanlığında kaybolmuş, sessiz fırtınalarla boğuşan.
İçinde yankılanan çığlıkları kimse duyamaz,
Ama her anı, bir savaş, her düşünce, bir meydan okuma.
Sessizce iyileşmeye çalışan zihin, kendi içinde yalnızdır,
Her adımda bir umut arar, karanlığın içinde bir ışık bulmaya çalışır.
I
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Devamını Oku
Bekle beni küçüğüm
umudu karartmadan
sevinci yitirmeden bekle
döneceğim bir gün elbet
bekle beni
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta