Sessiz yanki Şiiri - Zühre Türkeli

Sessiz Yankı
Bir boşluk var içimde, adını koyamadığım, Sevginle doluyken, sensizliğe uyandığım. Varlığın bir güneşti, ruhumu aydınlatan, Şimdi ise gölgelerdir, kalbimi yaralayan.

Sevmek; bazen bir uçurumun kenarında durmakmış, Seninleyken uçmak, sensizken düşmekmiş. Sesin kulaklarımda bir veda bestesi gibi, Gidişin, ömrümün en hüzünlü hikayesi gibi.

Acı veriyor artık bu dilsiz bekleyişler, Yarım kalan cümleler, tükenen ümitler. Sevgin başımın tacı, hasretin ise prangam, Sensiz geçen her saniye, bitmeyen bir kavgam.

Yürekte taşınan yük, dilde bir düğüm olurmuş, Seni sevmek bu şehirde, yaşarken ölmekmiş. Yokluğunla yoğrulan her nefes bir zehir, Artık kavuşmak imkansız, bu aşk bana kabir.