Konupda dalına gülün, vuslat diler giryan bülbül,
A-yünundan ab-ı dide, süzülür de baran olur.
Ol baranın zerresiyle, yanıp kavrulurda son-gül,
Yüreğinden akan gül-ab, bülbül içün kevser olur.
Nar-ı ateşlere düşüp, yandın ise ey leb-i lal,
Kıble-i kalbde her dem, Maşuk şemi pürnur olur.
Uykuların kaçar geceleri
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık
Devamını Oku
Bir türlü sabah olmayı bilmez
Dikilir gözlerin tavanda bir noktaya
Deli eden bir uğultudur başlar kulaklarında
Ne çarşaf halden anlar, ne yastık
Girmez pencerelerden beklediğin aydınlık



