Ne olur varmasın gün geceye diyorum artık hep içimden
Kapı önlerinde oturup böyle beklemek ne zor bir bilsen
Bükülür boynum her günün sonunda gözlerim dalıp giderken
Bölünür uykum yatağın solunda ellerim seni ararken
Nereleri gördün kimlerle hangi yollarda yürüdün ben senden başka bir iz bilmezken
Acıyla ördün gecelerimi hasrete bürüdün bir de üstüne acım hiç dinmezken
İçimi ezer delice bir cesaret
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
Devamını Oku
görünmez bir el kilitler kapılarımı,
miskinliğimden değil bu minnet
çaresizim seni sevdiğimi söyleyemem.
Dilsizim.
