Sessiz Sokaklar Şiiri - Hasan Can

Sokaklar dile gelseydi,
Şairler susardı zaten mısralarda,
Bir hece bile çıkmazdı dudaklardan,
Gözyaşlarının düşmesine izin vermezdi kaldırımlar.

Yılgındı zaten sokaklar,
Sessizliğine çare olsaydı insanlar,
Gözyaşlarını durdururlardı,
Kaldırımlara düşüp yankı yapmadan.

Şimdi ucuz bir gece lambasına tutsak sokaklar,
Kendi buğusunu silemeyecek kadar aciz,
Suskun bir sesleniş, kulaklara pas olmuş,
Kimi çağırırsa çağırsın uğraşına çare bulamaz.

Sessizliğini isyankar boşluklara taşımış,
Gecesinde başıboş meçhuller, suçsuz ateş böcekleri,
Ölümü bekleyen kurbağalar yol boyu,
Evlerin önünde cirit atan korkular, bir gölgede yok olurlar.

Sessizdi zaten sokaklar,
Gözyaşlarına mahkum kaldırımlar,
Gece lambasına tutsak yollar,
Ardında duyulmayan çığlıklar.

Yağmur gelir geçer sorumsuzca,
Acı verir meçhuller onursuzca,
Yalnızlar içli içli ağlar yorgunca.

Sokaklar bilseydi olacakları,
Yağdırmazdı yağmurları,
Verdirmezdi acıları,
Sokaklar bilseydi ağlatmazdı yalnızları.